“Goed bezig”, zegt mijn manager, zonder dat hij opkijkt van zijn excelletje en met de intonatie die me doet denken aan de Terminator. Mijn hersens draaien op volle snelheid: “Waarmee dan?” “Waarover heeft hij het precies?” “Heeft hij het überhaupt wel tegen mij?” Even snel om me heen kijken…niemand. Never mind, ik laat het gaan. Waardering is waardering, dus niet zeiken. Maar warm word ik er niet van. 

Welkom in de wereld van waardering. Waar goede bedoelingen regelmatig stranden in vage complimenten en ongemakkelijke stiltes. 

En dat terwijl waardering, als je het goed doet, één van de krachtigste leiderschapsvaardigheden is die er bestaat. Het bouwt vertrouwen, motiveert, en laat iemand voelen: jij doet ertoe. Maar alleen als je het echt meent. 

Want laten we eerlijk zijn: we hebben allemaal een feilloze bullshit-radar. Je hoort het meteen als iemand iets zegt ‘omdat het moet’. Dodelijk. Echte waardering is oprecht en persoonlijk. Niet van tevoren bedacht of ingestudeerd. Het zijn vaak de kleine momenten die het verschil maken. Iemand die lastige feedback gaf. Die langer bleef om een collega te helpen. Die z’n mond hield op een moment dat dat de beste keuze was. Niet groots of meeslepend. Wel waardevol. 

Simon Sinek vergelijkt het mooi met liefde (zoek maar eens op: Do you love your wife?). Liefde zit niet in een paar grote gebaren. Het zit in de dagelijkse aandacht, de kleine dingen. Waardering werkt net zo. Je bouwt het op. Onderhoudt het. Een keer per maand een compliment, maar verder niets? Dat werkt in een relatie niet. En op het werk ook niet. 

Nu wordt het interessant: niet iedereen wil op dezelfde manier gewaardeerd worden. Sommigen stralen als ze in een volle ruimte worden genoemd. Anderen willen dan het liefst de grond inzakken. De één houdt van een persoonlijk kaartje. De ander heeft genoeg aan een simpel “Ik zag wat je deed. Top.” 

Als jouw stijl is om iemand naar voren te halen bij een speech, en de ander krijgt daar acute stress van, dan gaat je goede intentie verloren. Of jij denkt dat een teamlead steeds wil horen dat hij goed bezig is, terwijl hij waardering pas wil als iets écht af is. Dan werkt het niet lekker. 

Wat helpt? Gewoon vragen. Eerstvolgende bilaatje: “Hoe wil jij waardering krijgen van mij?” Dat is niet gek. Dat is attent. En de kans is groot dat je antwoorden krijgt die je verrassen. “Ik haat het om in het zonnetje gezet te worden” komt vaker voor dan je denkt. 

Waardering is geen taak op je to-do list. Het is een relatievaardigheid. Relatieonderzoeker John Gottman ontdekte dat er in stabiele relaties gemiddeld vijf positieve interacties nodig zijn om één negatieve te compenseren. Vijf! Op het werk ligt die verhouding misschien anders, maar het punt blijft: je moet blijven investeren en werken aan een gezonde balans. Als waardering onderdeel is van hoe je kijkt, luistert en verbindt, wordt het vanzelf een gewoonte. Geen truc, maar een toon. Het hoeft niet groots, als het maar echt is. 

En begin eens bij jezelf. Hoe ontvang jij waardering het liefst? Wimpel je complimenten altijd weg? Of koester je ze? Wat raakt jou echt? Wat laat jou voelen dat je ertoe doet? En hoe vaak geef je dat gevoel aan anderen?